Szkoła Podstawowa w Pukininie

Plakat - dziecko piszące w zeszycie. 

Dla kogo i po co - zajęcia korekcyjno-kompensacyjne bez tajemnic.

 

 

http://mocdysleksji.pl/node/19

Zastanawiasz się, czy kłopoty z nauką to już dysleksja, czy jeszcze nie?

 

Trudność samodzielnego zdiagnozowania dysleksji wynika stąd, że możemy spotkać się z bardzo różnymi jej formami. Dlatego gdybyśmy porozmawiali z pięcioma dowolnie wybranymi osobami z dysleksją, to każda z nich może opowiedzieć o innych przeszkodach w nauce.

Niektórzy dyslektycy mają problemy tylko z czytaniem, inni tylko z pisaniem. Jeszcze inni mogą w zupełnie dowolny sposób podchodzić do ortografii albo nie rozumieć działań matematycznych takich jak mnożenie lub dzielenie, a także geometrii oraz zadań z treścią.  Są też osoby, które borykają się z dwiema lub trzema trudnościami naraz, obejmującymi kilka przedmiotów szkolnych.

Nic dziwnego, że rodzic potrzebuje profesjonalnej diagnozy. Niemniej, na podstawie obserwacji, możemy stwierdzić, czy praca korekcyjna jest potrzebna. Dyslektyk:

 

  • czyta wyrazy, zaczynając od środa lub od końca
  • ma trudności przy łączeniu sylab w wyrazy
  • czyta wolno i zacina się
  • czasami czyta dobrze, ale gdy się zestresuje, nie jest w stanie złożyć w
    całość prostego wyrazu
  • nie rozumie tego, co przeczytał
  • nie pamięta, kiedy przestał myśleć o tym, co czytał (a przeczytał np. trzy strony)
  • skarży się na częste bóle głowy podczas czytania
  • wyrazy, które nie mają realnego obrazu w rzeczywistości (takie jak: lub, ani, skoro, bowiem, ponieważ itd.) powodują przerwę w czytaniu lub są pomijane
  • podczas czytania uważa interpunkcję za zbędną - nie robi pauz z powodu przecinków i kropek,  przez co tekst traci sens
  • pisząc, nie używa znaków interpunkcyjnych, a co za tym idzie także wielkich liter
  • pisząc, nie zauważa linii lub kratek, co powoduje, że na jednej kartce A5 często zapisuje tylko kilka linii
  • pisze ukośnie
  • pisze, stosując odbicie lustrzane dla niektórych liter, takich
    jak: s, z oraz d, b itp.
  • kształt jego liter jest inny niż przyjęty standard
  • robi błędy ortograficzne, pomimo znajomości reguł; często ten sam wyraz jest w stanie napisać na kilka sposobów
  • posiada nieprawidłowy uchwyt długopisu, kredki, ołówka
  • pisze, rysując litery w odwrotnym kierunku, np. z dołu do góry
  • jego zeszyty nie są prowadzone starannie, często istnieje zeszyt „do wszystkiego”
  • pisze wolno
  • ma kłopoty z liczeniem, zwłaszcza z mnożeniem i dzieleniem
  • nie lubi i nie rozumie geometrii
  • kłopotem są zajęcia techniczne, takie jak pismo czy rysunek techniczny, rzuty
  • myli cyfry
  • nie rozumie zadań z treścią
  • źle zapamiętuje ciągi danych np. dni tygodnia, miesiące itp.
  • ma kłopoty z wiązaniem sznurowadeł, ewentualnie z innymi czynnościami samoobsługowymi w młodszym wieku
  • nie lubi zajęć manualnych, takich jak wycinanie, malowanie itp.
  • nie jest w stanie narysować linii skośnych, stąd częste kłopoty
    z pisaniem takich liter jak A, W, K, Ł itd.
  • ma kłopoty z koordynacją ruchową
  • z trudem uczy się jazdy na rowerze
  • myli prawą i lewą stronę

 

Jeżeli pojawia się kilka z wyżej wymienionych problemów, może to sugerować dysleksję.

 

Czasami problemy mają swoje fizyczne przyczyny. Na przykład brak koordynacji może świadczyć o wadach postawy. A z kolei problemy z pisaniem lub czytaniem często wynikają po prostu z wady wzroku lub słuchu. Bywa, że wady te nie są oczywiste: laik nie jest w stanie określić braku zbieżności gałek ocznych, powinien to zbadać ortoptyk. Kłopot z przetwarzaniem dźwiękowym też nie jest oczywisty, bo dana osoba teoretycznie słyszy dźwięki, tylko nie łączy ich odpowiednio. Dlatego każda poradnia psychologiczno-pedagogiczna wymaga odpowiednich badań lekarskich przed postawieniem odpowiedniej diagnozy. O dysleksji mówimy wówczas, gdy nie stwierdzono medycznych powodów, by dana osoba miała kłopoty z pisaniem, czytaniem lub koordynacją, a kłopoty są. Jednocześnie  w wyniku badania w poradni psychologiczno-pedagogicznej inteligencja opisana została jako „w normie” lub „powyżej przeciętnej”.        

 

Bywa, że problemy szkolne związane są zaburzeniami uwagi (ADD  - nadaktywność lub spowolnienie wewnętrznej energii i ADHD - hiperaktywność).

Dana osoba może wówczas:

  • łatwo przerzucać uwagę na bardziej interesujące elementy
  • mieć trudności ze spokojnym  siedzeniem w ławce
  • wykonywać dużo niewielkich ruchów, takich jak drapanie,
    wiercenie się, kręcenie nogą itp.
  • nie czuć upływu czasu
  • spóźniać się, nie radzić sobie z racjonalnym planowaniem dnia
  • mieć kłopoty z utrzymaniem dobrych relacji z rówieśnikami  
    lub nauczycielami
  • wykonywać jakąś czynność bardzo długo
  • wymagać wielu przerw związanych z wykonywaniem danej czynności

Wtedy zalecamy program dotyczący korekcji uwagi, który ćwiczy, w jaki sposób dana osoba ma przejąć kontrolę nad wewnętrznym zegarem energii. Chodzi o to, by dopasować  się do otoczenia i w ten sposób móc swobodnie realizować  własne cele w grupie rówieśników lub w szkole.